می گویند : شاد بنویس ...
نوشته هایت درد دارند!
و من یاد ِ مردی می افتم ،
که با کمانچه اش ،
گوشه ی خیابان شاد میزد...
اما با چشمهای ِ خیس ... !!
تا وقـتـی کـه خـسـتـه نـشـی و فـرصـت دوبـاره بـدی آرومــی و
خـانـوم و اقایی! امـا
وقـتـی کـه دیـگـه زیـر بـار حـرف و تـوقـع ِ بـیـجـا نـری مـیـشـی
وقـیـح و گـسـتـاخ تـا
بـبـخـشـی آدم مـهـربـونـه هـسـتـی امـا اگـه بـشـکـنـی و بـه دل
بـگـیـری لـایـق ِ تـنـفـر
مـیـشـی دنـیـای ِ ایـن روزای ِ امـثـال ِ مـاها ایـنـه که امـثـال ِ مـا
وسـیـلـه ای
هستم
بـرای بـالـا رفـتـن ِ اعـتـمـاد بـه نـفـس ِ کــاذب ِ یـک عـده..!!
حآلِ دِلَــم خوبــــ اَستــــ
آرامـــــ ...
گوشـﮧ اےِ نِشـــستـﮧ و رویآهآیـَشـــ
رآ بـــﮧ خـآڪـــ مـےِسِــپآرَد...
آقای کافی نقل می کردند:
داشتم میرفتم قم، ماشین نبود، ماشین های شیراز رو سوار شدیم. یه خانمی هم جلوی ما نشسته بود،اون موقع هم که روسری سرشون نمی کردن!
هی دقیقه ای یکبار موهاشو تکون می داد و سرشو تکون می داد و موهاش می خورد تو صورت من. هی بلند می شد می شست، هی سر و صدا می کرد.
می خواست یه جوری جلب توجه عمومی کنه.
برگشت، یه مرتبه نگاه کرد به منو خانمم که کنار دست من نشسته (خب چادر سرش بود و پوشیه هم زده بود به صورتش)
گفت: آقا اون بقچه چیه گذاشتی کنارت؟
بردار یکی بشینه.
نگاه کردم دیدم به خانم ما میگه بقچه!
گفتم: این خانم ماست.
گفت: پس چرا اینطوری پیچیدیش؟
همه خندیدند.
گفتم: خدایا کمکمون کن نذار مضحکه اینا بشیم.
یهو یه چیزی به ذهنم رسید.
بلند گفتم: آقای راننده!
زد رو ترمز.
گفتم: این چیه بغل ماشینت؟
گفت: آقاجون، ماشینه!
ماشین هم ندیدی تو، آخوند؟!
گفتم: چرا؟! دیدم.
ولی این چیه روش کشیدن؟
گفت: چادره روش کشیدن دیگه!
گفتم: خب، چرا چادر روش کشیده؟
گفت: من باید تا شیراز گاز و ترمز کنم، چه می دونم!
چادر کشیدن کسی سیخونکش نکنن ،
انگولکش نکنن ،
خط نندازن روشو ...
گفتم: خب، چرا شما نمی کشی رو ماشینت؟
گفت: حاجی جون بشین تو رو قرآن.
این ماشین عمومیه!
کسی چادر روش نمی کشه!
اون خصوصیه روش چادر کشیدن!
"منم زدم رو شونه شوهر این زنه گفتم: این خصوصیه، ما روش چادر کشیدیم".
زانوی غم بغل گرفته ای که چه ؟
بلند شو
بایست رو به روی آینه
و تکرار کن ;
دوستم ندارد ؟
خوب نداشته باشد !
دلتنگی هایم را نمی فهمد ؟
خوب نفهمد !
بغض هایم را شانه نیست ؟
خودم که هستم !
همه را می بیند الا من ؟
من که خودم را می بینم !
خودم و آن ها که دوستم دارند . . .
یکی از همان ها هم خدا ...
حالا بخند . . . بلندتر !
موهایت را شانه کن
برای خودت شیرینی بیاور
موسیقی دلخواهت را بگذار پخش شود . . .
بنشین کنار ایوان
بی خیال سرمای زمستان !
و هر که را دیدی در حال گذر
برایش دستی تکان بده . . .
حالا دیدی تا چه حد خوشبختی ؟
دوست داشتن
همین لحظه هایی ست
که هیچکس حالت را نمی فهمد ...
حتی او که
صاحب دوست داشتنت است ...
همین لحظه ای ست
که می فهمی گاهی
خدا چشمک می زند و می گوید ,
دیدی باز هم
شتابان رفتی و راه مرا گم کردی ؟
میدونی درد چیه؟
درد اینکه جواب پیام ها تو نده اما تو وقتی نگاهت
به صفحه خالی گوشیت میوفته بگی حتما هنوز نخودتش
چقدر دوست دارم که یکیو داشته باشم،
ماله خود خودم،
یکی که نگرانم باشه،
یکی که براش مهم باشم...
دلم یکی میخواد که وقتی بهش خوبی
میکنم فکر نکنه محتاجشم،
کسی که جواب محبتامو با محبت بده...
دلم کسی رو میخواد که بتونم بهش ببالم...
دلم کسی رو میخواد که جلو دیگران
با افتخار بگم این ماله منه،
این دنیای منه...
دلم این روزا یه مرهم،یه دوست داشتن
واقعی میخواد...
یکی که رفیق باشه،
یکی که دستاشو بگیرمو با
هم یه عالمه قدم بزنیم...
دلم یه دوست داشتن میخواد...
دوست داشتنی که این روزا
به این سادگی ها گیر نمیاد....
ﻣﻴﮕﻲ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ..... ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﻲ ﺍﺳﻤﺸﻮ ﻣﻴﺸﻨﻮﻱ ... ﺩﺍﻍ ﺩﻟﺖ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﻴﺸﻪ
ﻣﻴﮕﻲ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ..... ﺍﻣﺎ ﺗﺎ ﺑﻬﺶ ﻓﻜﺮﻣﻴﻜﻨﻲ ... ﺍﺷﻚ ﺗﻮﻱ ﭼﺸﻤﺎﺕ ﺟﻤﻊ ﻣﻴﺸﻪ
ﻣﻴﮕﻲ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ..... ﺍﻣﺎ ﺗﻮﯼ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻫﺎﺕ ... ﻫﻤﺶ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺣﺮﻑ ﻣﻴﺰﻧﻲ
ﻣﻴﮕﻲ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ..... ﺍﻣﺎ ﺑﻌﻀﻲ ﻭﻗﺘﺎ ﺩﺳﺘﺖ ﻣﻴﺮﻩ ﺭﻭ ﺷﻤﺎﺭﺵ ... ﻛﻪ ﺯﻧﮓ ﺑﺰﻧﻲ؛ﻧﺰﻧﻲ؛ﺑﺰﻧﻲ؛
ﻣﻴﮕﻲ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ..... ﺍﻣﺎ ﺩﻟﺖ ﻣﻴﺨﻮﺍﺩ ﺑﺎﺯﻡ ﺑﻬﺶ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻲ
ﻣﻴﮕﻲ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ..... ﺍﻣﺎ ﺩﻟﺖ ﻭﺍﺳﻪ ﺻﺪﺍﺷﻮ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﺵ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ
ﻣﻴﮕﻲ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ..... ﺍﻣﺎ ﺷﺒﺎ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺧﻮﺍﺑﺖ ﻧﻤﻴﺒﺮﻩ ... ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﻴﮕﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﺩﺍﺭﻩ ﭼﻴﻜﺎﺭ ﻣﻴﻜﻨﻪ
ﻣﻴﮕﻲ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ..... ﺍﻣﺎ ﻣﻴﺪﻭﻧﻲ ﭼﻘﺪﺭ " ﻣﻬﻤﻪ "!... ﻣﻴﺪﻭﻧﻲ ﭼﻘﺪﺭ " ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻱ "
ﻣﻴﮕﻲ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ..... ﺑﮕﻮ ﻣﻬﻤﻪ ... ﺍﻣﺎ ... ﺍﻭﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﻪ ﻧﻴﺴﺖ
دختــــر که باشی معنی یتیمی و بی مادری را میفهمی!
دختـــر که باشی زبر بودن دست پدرت و چین و چروک های پیشانی مادرت را درک میکنی...
دختــــر که باشی حسودی به دختری که غرق عشـــق است را درک میکنی!
دختــــر که باشی میفهمی به اختیار خودت گذشتن از عشقت چقدر طاقت فرساست!
دختــــر که باشی دنیای دختران را مسخره نمیکنی!
دختــــر که باشی بغل کردن عروسک کودکی هایت چه آرامشی دارد!
دختــــر که باشی میفهمی چه حس نابی است از وجودت وجودی ساخته شود!
دختــــر که باشی جیغ زایمان برایت گوشخراش نمیشود
چون پر از درد است اما با شنیدن گریه پاره ی تنت تبدیل به خنده میشود!
دختــــر مقامش با توئه مرد یکـــــی است ،
او را ضعیفه نگوییم ، ناقص العقل نخوانیم ،
او" ســــــــــــــاده" است " خنـــــــــــگ " نیســــــــــــــت. .
دقت کن ....
کسی که روی تو غیرت نداره
روشنفکر نیست
تو براش مهم نیستی ....
پـســـــر ڪـہ כل مے بـنــכہ
פــســـوכ مـیـشـــہ
غـیــرتــے مـیـشـــہ
تــنــــכ مـیـشــــہ
פֿـشـלּ مـیـشــــہ
بـכ اפֿـلاق مـیـشــــہ
بـچـــہ مـیـشــــہ
گـیـــر مـیـــכہ
چـوלּ تـعـصـبـــــــ כارہ
چـوלּ مــَـرכہ
سـפֿــتــــــ تــر مـیـشـــہ از سـنـگــــــ
כلـش مـیـشـــہ כریــــــا
غـرورش مـیـشـــہ آسـمــوלּ
نــازڪـــ تــر مـیـشـــہ از گــُـل
פــسـش مـیـشـــہ פֿــورشـیـــــכ
مـیـجـنـگــــہ تــا بـــہ כسـتـــــ بـیـــارہ
امــا وقـتــے بـــہ כسـتـتـــــ اورכ
مـیـشـے نــامــوســش
ازش ثــروتــشـــو بـگـیـــــــر
ازش غــرورشــو بـگـیـــــــر
ازش هــوسـشــو بـگـیـــــــر
اصـلا هـمـــہ כنـیـــاشــو بـگـیـــــــر
امــا نــامـوسـشــو نـگـیـــر ڪـہ بـــہ פֿـاڪــ سـیــاہ مـیـشـیـنــــہ
بـے صــכا گـریـــــہ مــیــڪــنــــہ
آروܢܢ هـق هـق مــیــڪــنــــہ
جـورے ڪـہ فـقــط פֿــوכش و פֿــכآش مـیــشـنــوלּ
امــاלּ از روزے ڪـہ سـیــگــــــآرشــو بــآ گـریــــہ بــڪـشــــہ
سـلآمــتـــے هـمــــہ مــــــرכآآآآآآ
. . . . . . . . . . . . . . . .
مـــــرכآے عــآشــــــق
مـــــرכآے بـــآغـیــرتـــــــــ
نــَـر ڪـہ زیـــآכہ امــآ مــــــرכ ڪــمـــہ !!!
ღ سـلآمـتـیـشـــوלּ ღ
نگران نباش ، حال من خوب است ، بزرگ شده ام
دیگر آنقدر کوچک نیستم که در دلتنگی هایم گم شوم
آموخته ام که این فاصله ی کوتاهِ بین لبخند و اشک نامش زندگیست
آموخته ام که دیگر دلم برای نبودنت تنگ نشود
راستی ، بهتر از قبل دروغ می گویم…
“حال من خوب است” ، خوبِ خوب…
ﺗَﻪ ﺍُﺗُﻮﺑﻮﺱ، ﺁﻥ ﺻَﻨﺪَﻟﯽ ﺁﺧَﺮ، ﮐِﻨﺎﺭِ ﺷﯿﺸﻪ
ﺑِﻬﺘَﺮﯾﻦ ﺟﺎﯼِ ﺩُﻧﯿﺎﺳﺖ
ﺑَﺮﺍﯼ ﺁﻧﮑﻪ ﻣُﭽﺎﻟﻪ ﺷَﻮﯼ ﺩَﺭ ﺧُﻮﺩَﺕ
ﺳَﺮَﺕ ﺭﺍ ﺑِﭽَﺴﺒﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺷﯿﺸﻪ ﻭ
ﺯُﻝ ﺑِﺰَﻧﯽ ﺑﻪ ﯾِﮏ ﺟﺎﯼِ ﺩﻭﺭ
ﻭ ﻓِﮑﺮ ﮐُﻨﯽ ﺑﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ ...
ﻭ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﯽ ﮐﻪ ﺁﺯﺍﺭَﺕ ﻣﯿﺪَﻫَﺪ ...
ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﭼِﺸﻤﻬﺎﯾَﺖ ﺧﯿﺲ ﺷَﻮﺩ، ﺍَﺯﺣُﻀُﻮﺭِ ﭘُﺮ ﺭَﻧﮓِ
ﯾِﮏ ﺧﯿﺎﻝ
ﻭ ﯾﺎﺩَﺕ ﺑِﺮَﻭَﺩ ﻣَﻘﺼَﺪَﺕ ﮐُﺠﺎﺳﺖ
ﻭ ﺩِﻟَﺖ ﺑِﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﺩُﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﮤ ﻫَﻤﯿﻦ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ
ﺍُﺗﻮﺑﻮﺱ
ﮐُﻮﭼَﮏ ﺷَﻮَﺩ ... ﻭَ ﺩِﻧﺞ ﻭ ﺗَﻨﻬﺎ ...
ﻭ ﺁﻩ ﺑِﮑِﺸﯽ ﺍﺯ ﯾﺎﺩﺁﻭَﺭﯼ ﺣِﻤﺎﻗَﺖ ﻫﺎﯼِ ﻋﺎﺷِﻘﺎﻧﻪ ﺍﺕ ...
ﺷﯿﺸﻪ ﺑُﺨﺎﺭ ﺑِﮕﯿﺮَﺩ ﻭَ
ﺗﻮ ﺑﺎ ﺍَﻧﮕُﺸﺖ ﺑِﻨِﻮﯾﺴﯽ " ﺁﯾَﻨﺪﻩ "
ﻭ ﺩِﻟَﺖ ﺑِﮕﯿﺮَﺩ ﺍَﺯ ﺗَﺼَﻮﺭَﺵ ...
ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﭼِﺸﻤﻬﺎﯾَﺖ ﺭﺍ ﺑِﺒَﻨﺪﯼ
ﻭ ﺗﺎ ﺁﺧَﺮﯾﻦ ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ﺩَﺭﺧُﻮﺩَﺕ ﮔِﺮﯾﻪ ﮐُﻨﯽ
روی دست زندانی خالکوبی شده بود :
" به سلامتی همه فروشنده ها "
پرسیدم :یعنی چه؟؟
گفت : رفیقم منو فروخت...!!
در مـن یک تیمارستان وجود دارد . .
یک تیمارستان با هفتاد تختخواب . .
هفتاد تختخواب با هفتاد دیوانه . . .
و سخت ترین کارِ دنیا را من میکنم، زمـانی که از من میپرسند: خوبی !؟
و من بــاید یک تیـمارستانِ هفـتــاد تختخوابی را آرام کنم
و بـا متـانت صادقانه ای بگویـم: " خوبــم "
دلم ﯾﮏ تصادف ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ، ﭘﺮ ﺳﺮﻭﺻﺪﺍ...ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪﻫﻤﻪ ﻯ ﺁﻥ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻨﻢ ﺭﺍ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ!ﻭ ﮐﺎﺭ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺑﮕﺬﺭﺩ....!ﺁﺭﺯﻭ ﻫﺎﻯ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻧﺸﺪ!ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺭﻓﺘﻨﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺁﺭﺯﻭﯾﺸﺎﻥ ﺑﺮﺳﻨﺪ!
گاهی نه گریه آرامت می کند و نه خنده! نه فریاد آرامت می کند و نه سکوت! آنجاست که با چشمانی خیس رو به آسمان میکنی و میگویی : خدایا!من فقط تورو دارم !!!
میبخشمت
به اون کسی که میپرستی میدمت
میرم با این که مهربون ندیدمت
با این که میکشه منو ندیدنت ........
میبخشمت
تورو با بغض و گریه ساده میکنم
تو یادگاریات خلاصه میکنم
میرم که با خیالت عاشقی کنم .............
اینو تو ی وبلاگ دیدم دلم چجوری شد
|
|
|
/\
مرسی از اینکه اومدی دیدنم عشقم قول بده زود به زود بیای دیدنم باشه!؟
وایسا ببینم چرا چشمات خیسه!؟ داری گریه میکنی!؟ تو چند وقتی که با هم بودیم گریت رو ندیده بودم عشقم نکنه دلت واسه من تنگ شده نه!؟
راستش منم دلم واست خیلی تنگ شده چرا داری گریه میکنی!؟ بس کن دیگه اگه واسه کم محلی هات... اگه واسه بد حرف زدن هات... اگه واسه بی مرامی هات... داری گریه میکنی گریه نکن من قبل مرگم بخشیدمت... ولی...
هرچی زنگ زدم بهت بگم تو جواب نمیدادی و گوشیت رو خاموش کردی...
راستی سنگ قبرم قشنگه؟!؟
دستت رو بکش رو سنگه قبرم تا آروم شم عشقم من خیلی وقت تورو بخشیدم....
ki
اینو بخاطر ضعیفه که تو متن بود گذاشتم
یاد ضعیفه گفتنات افتادم
|
|
|
/\
پسر: ضعیفه!دلمون برات تنگ شده بود اومدیم زیارتت کنیم!
دختر: توباز گفتی ضعیفه؟
پسر: خب… منزل بگم چطوره؟
دختر: وااااای… از دست تو!
پسر: باشه… باشه ببخشید ویکتوریا خوبه؟دختر:اه…اصلاباهات قهرم.
پسر: باشه بابا… توعزیز منی، خوب شد؟… آشتی؟
دختر:آشتی… راستی گفتی دلت چی شده بود؟پسر: دلم! آها یه کم می پیچه…! ازدیشب تاحالا.
دختر: … واقعا که!
پسر: خب چیه؟ نمیگم مریضم اصلا… خوبه؟دختر: لوووس!
پسر: ای بابا… ضعیفه!
این نوبه اگه قهرکنی دیگه نازکش نداری ها!دختر: بازم گفت این کلمه رو…!
پسر: خب تقصرخودته!
میدونی که من اونایی رو که دوست دارم اذیت میکنم… هی نقطه ضعف میدی دست من!دختر: من ازدست توچی کارکنم؟
پسر: شکرخدا…! دلم هم پیچ میخوره چون تو تب وتاب ملاقات توبودم… لیلی قرن بیست ویکم من!
دختر: چه دل قشنگی داری تو! چقدر به سادگی دلت حسودیم میشه!
پسر: صفای وجودت خانوم!
دختر: می دونی! دلم… برای پیاده روی هامون… برای سرک کشیدن تومغازه های کتاب فروشی ورق زدن کتابها… برای بوی کاغذ نو… برای شونه به شونه ات را رفتن و دیدن نگاه حسرت بار بقیه…
آخه هیچ زنی که مردی مثل مرد من نداره!
پسر: می دونم… می دونم… دل منم تنگه…برای دیدن آسمون چشمای تو… برای بستنی شاتوتی هایی که باهم میخوردیم… برای خونه ای که توی خیال ساخته بودیم ومن مردش بودم….!
دختر: یادته همیشه میگفتی به من میگفتی “خاتون”
پسر: آره… آخه تو منو یاد دخترهای ابرو کمون قجری می انداختی!
دختر: ولی من که بور بودم!
پسر: باشه… فرقی نمی کنه!
دختر: آخ چه روزهایی بودن… چقدردلم هوای دستای مردونه ات رو کرده… وقتی توی دستام گره می خوردن… مجنون من…
پسر: …
دختر: چت شد چرا چیزی نمیگی؟
پسر: …
دختر: نگاه کن ببینم! منو نگاه کن…
پسر: …
دختر: الهی من بمیرم… چشات چرا نمناکه… فدای توبشم…
پسر: خدا… نه… (گریه)
دختر: چراگریه میکنی؟
پسر: چرا نکنم… ها؟
دختر: گریه نکن … من دوست ندارم مرد گریه کنه… جلو این همه آدم… بخند دیگه… بخند… زودباش…
پسر: وقتی دستاتو کم دارم چطوری بخندم؟ کی اشکامو کنار بزنه که گریه نکنم
…دختر: بخند… و گرنه منم گریه میکنماا
پسر: باشه… باشه… تسلیم… گریه نمیکنم… ولی نمی تونم بخندم
دختر: آفرین! حالا بگو برای کادو ولنتاین چی خریدی؟
پسر: توکه میدونی من از این لوس بازی ها خوشم نمیاد… ولی امسال برات یه کادو خوب آوردم…
دختر: چی…؟ زودباش بگو… آب از لب و لوچه ام آویزون شد …
پسر: …
دختر: دوباره ساکت شدی؟
پسر: برات… کادو… (هق هق گریه)… برات یه دسته گل گلایل!… یه شیشه گلاب… ویه بغض طولانی آوردم…!تک عروس گورستان!
پنج شنبه ها دیگه بدون تو خیابونها صفایی نداره…!
اینجاکناره خانه ی ابدیت میشینم و فاتحه میخونم…نه… اشک و فاتحه نه… اشک و فاتحه و دلتنگیامان… خاتون من!
توخیلی وقته که…آرام بخواب ای کوچ کرده ی من…دیگر نگران قرصهای نخورده ام… لباس اتو نکشیده ام…. و صورت پف کرده از بی خوابیم نباش…!
نگران خیره شدن مردم به اشک های من هم نباش..۰!بعد از تو دیگر مرد نیستم اگر بخندم…اما… تـو آرام بخواب....